Να ’ξερες πόσο πληγώνομαι
που δεδομένη με θεωρείς εσύ
Πόνο και δάκρυ τα βάζω στην άκρη
κι αναθεωρώ τη ζωή.
Άλλαξα, δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος που είχες γνωρίσει
κι ότι με πλήγωνε πια πίσω το `χω αφήσει
και τώρα πάνω από όλα αγαπάω εμένα
κι αν σου αρέσει έχει καλώς κι αν πάλι όχι είναι ανοιχτός
ο δρόμος και τα σκυλιά δεμένα.
Πρώτα τους άλλους και `γω στους μεγάλους
χαμένους για τόσες φορές
μα άκου τα νέα τελειώνουν μοιραία
αυτά που ήξερες μέχρι χτες.