geç kalan huzurdu belki hiç şansı olmamıştı
ilk dansı kederle yaptım son seansı yaptım önüne
dizlerimde hal yoktu hislerim boşa çıkar durumda
bizlerin karnı toktu saygıya muhtaç
kaygıdansa durma kaç denildi kaçmak çözüm belirlendi
gözüm seyre daldı hüzün kaplamaklı yüzüme
bir tokatmı gündüzüme gecelerim ? yetim kaldı hecelerim
toplanamazki şiir olsun
kelimelerde saklı göz yaşım, arşa değmez bir başım var
dilsizine aldanışım cabası oldu
sevgi sobası sönüklerle yüzüm duvara dönük yaşarım
benim başarım gülmek oldu tükürmekte buldu ağzım hüzün denen
kelimeyi ve sözlerim ki taktı çelmeyi gafletinin temel
taşlarına atletimin emel yarışları başlar şimdi durma!
haydi koş!
kangren hayatımda kin güden çobandı darbe
kavalı kırık düşler ılık gülüşler hep soğuk yaşardı
oluk oluk yaş akardı gözlerinden toplum içine
baskı göçüne ben eyalet gösterildim
pasaportsuz geçişlerki sonsuz kafamı eğdi önüme
neydi zulüme ilk teşebbüs dünüme küs kaldım
yarınıma kaygılı bir saygılı haykıraklı ağlardı
sözümün dibine gözümün içine bakarak derdi ki
büyüt onu büyüdü rap oldu güneşime kep oldu
ben soldu karamsar naralarla yoluma düştü gölgesi
ve üşüştü binlercesi
açıla geldi melankoliklerin perdesi
oynayanlar hüsrandı yada kırık kalpler perisi
taze derisi alnı ensesi oluverdi darbenin ve
ağlamak lens gözlerine kaybenin yooo
benim hayallerim vardı keşkelerde kaldı
kimler aldı bir parıltı aranırsa yok şimdi
gözlerimde çok derinlerde gezer oldu bu şairin
elleri nasır tuttu bak!