Toen je naar binnen ging uit de regen aldoor winter
aldoor regen van de straat naar binnen sloop toen
niemand keek en door de zalen bibberend en druipend
tot je een zitplaats vond en ging zitten om uit
te rusten te drogen dan opdonderen en wegwezen
wanneer was dat
gaf het op gaf op en ging zitten op de stoep in de
vale ochtendzon gaf op en dan opdonderen en wegwezen
naar beneden noch naar links noch naar
rechts geen blik voor de oude namen de oude scènes
geen andere gedachte in je hoofd dan wegwezen en
nooit meer terug
aldoor winter eindeloze winter het ene jaar na het
andere alsof het niet kon eindigen het oude jaar alsof
de tijd niet verder kon toen naar binnen weg van de
straat toen niemand keek uit de kou en de regen
duwde de deur open noch naar rechts noch naar
links ging zitten op de eerste vrije plaats
op de drempel iemands drempel met de koffer op je
knieën in de oude groene overjas in de vale ochtendzon
zonder te weten waar je was en dan opdonderen
en wegwezen of was dat een andere keer dat alles een
andere keer was er ooit een andere keer was dan toen
opdonderen en wegwezen van dit alles en nooit meer
terug