KELOĞLAN
Evvel zaman içinde
Kalbur saman içinde
Saf bir keloğlan varmış
Tek başına yaşarmış
Bir gece rüya görmüş
Kel başına devlet kuşu konmuş
Yola çıkmış erkenden
Çil horozu ötmeden
Dağ başında bir saray
Var kapısında bir tay
Et var önünde tayın
Gelin bunu anlayın
Ot vermiş küçük taya
'Gir” demiş tay 'saraya”
Keloğlan hemen dalmış
Gezdikçe şaşa kalmış
Her oda para dolu
Sonunda bulduk yolu
Zengin oldum artık ben
Eksiğim yok kimseden
Keloğlan döndü eve
Ardında yüklü deve
Güzel prensesi aldı
Ömrünce mutlu kaldı.