Ben bir roman kızıyım pembe güller elimde
Senin içini açar benim elime batar
Payıma düşen hediyem şu çileli hayattan
Derin çizgilerdir şu genç yüzümde
Bizim yazgımız çıkmaz çıkmaz ki fallarda
Bu günümüz yok ki yarınımız mı ola
Acımız görünmez baktığın yerden
Çıplak çocuklar giyinir ayazda
Bir şenlik başlar çamurlu sokakta
Eller havaya göbekler ortaya
Perdenin ardında bir çile
Biri bize görülür sis dağılınca
Perdenin ardında o çile
Bıksak isyan etsek ne faydası var
Artık göçebe değil ki acılar
Yerleşmiş içimize kül tutar
Tekerlekler dönse şu arabam yürüse
Özgür ruhum ovalara serpişse
Beyaz papatyaları bitsede toplasam
Bir kere de ben derinden koklasam
Этот текст прочитали 951 раз.