Münür:
Resmi hissiyat gökyüzünün kendisi
Bu aynalara savaş eşit dünyanın merkezi
Dünya değil derdim benim aynaların doğrusu
İşittiğim paranoyak seslerin bi tablosu
Görmek fraklı dünyaysa şizofreni
Bi hayatın eşiğinde bulmuştu ertesini
Her sesini dinledim şehrin gri perdesini
İndirdim noldu? Unuttum gençliği.
Unuttuğumun ertesi günü
Yarın tekrarlanır aynısı ne de olsa kısırdöngü
Yaşamanın etkisiyse karanlığın son sözü
Bense sokakların anlaşılmamış o sert yüzü
Bi hayatın eşiğinde sallandı görüntüler
Göründüler hepsi farklı şekilde götürdüler
Gözümdeyse o gerçeği görünce ben neden dedim
Neden benim? Neden sensin? Neden biziz?
Nakarat x2 (Münür):
Dünyanın derdi ne?
Umutsuz kaldığın bir yol dene
Yol yok yok
Neden olamadığını sor kendine
Sor kendine, kendine
Burakcan:
Bi yol belirle kendine ve düşme sakın yerlere
Burda görmen doğal insanları rant peşinde
Kalka ve şimdi sabret çünkü hayallerimiz lağım içinde
Vakit desen yok biçimde sokakları bi kan temizler
Bu dünya istediğini vermez, senden istediğini alır
Sende yüzaltlarına düşün bakıp kaç kişinin ahı
Hayat kahpe bir ağdır, sende küçük bir balık
Okyanustan fanusa bir yol, sence rastlantı mı?
Bi sabah uyandım penceremde buğu
Bu sabah unutmuşum gördüğüm tüm rüyaları
Kafamda gereksiz ağrılardan oluşan sancı
Sanki tek bu acı susturabilir insanları
Ruhuna giydiğin beden kadar geçicisin insan
Tüm düzenin hakimi tanrı egosunda insan
Hem sitemkar hemde güler yüzlü insan
Bugün anlatacak bi şeyim yok tüm ağızlar sustuğundan
Nakarat x2 (Münür):
Dünyanın derdi ne?
Umutsuz kaldığın bir yol dene
Yol yok yok
Neden olamadığını sor kendine
Sor kendine, kendine