Ε για μόλα ε για λέσα
ε για μόλα ε λα για.
Μια μελαχρινή
του καπετάνιου η κόρη,
κάθεται κεντά
στου καραβιού την πλώρη.
Ε για μόλα ε για λέσα.
Φύσηξε βοριάς
και δυνατό αγέρι
και το κέντημα
της παίρνει από το χέρι.
Ε για μόλα ε για λέσα
ε για μόλα ε λα για.
Να ένας ψαράς
το βλέπει από πέρα,
τρέχει με κουπί
το πιάνει στον αγέρα.
Ε για μόλα ε για λέσα.
Δωσ’ μου το παιδί
που 'σαι φτωχός βαρκάρης
και όσα χρυσά φλουριά
ζητείς θα πάρεις.
Ε για μόλα ε για λέσα
ε για μόλα ε λα για.
Δε θέλω εγώ φλουριά
ούτε κωνσταντινάτα
έχω πιο ακριβά
τα δυο γλυκά σου μάτια.
Ε για μόλα ε για λέσα.
Έχω πιο ακριβά
τα ρόδινά σου χείλη,
δώσ’ μου ένα φιλί
και πάρε το μαντήλι.