Ωραίος είσαι
βρε κόσμε ψεύτη
σ’ άλλους να στρώνεις τα χαλιά
και στο πουγκί τους μάλαμα
Ωραίος είσαι
βρε κόσμε ψεύτη
σ’ άλλους να στρώνεις τα χαλιά
και μας στο δρόμο μας τσαλιά
να ρίχνεις για προσάναμμα
Ωραίος είσαι, φίλε μου
κόσμε μου παλιοψεύτη
να μας ζεστάνεις δεν μπορείς
με μια κουβέρτα ξέφτι
Ωραίος είσαι
βρε κόσμε κλέφτη
πότε από δω πότε από κει
στο ρίξιμο δεν πιάνεσαι
Ωραίος είσαι
βρε κόσμε κλέφτη
στο ρίξιμο δεν πιάνεσαι
σε μας κουκί, σ’ αυτούς φλουρί
βρε, πώς μεγαλοπιάνεσαι