Δεν σου υπόσχομαι ζωή παραμυθένια
μαζί μου τ’ αύριο αν θα το μοιραστείς,
ούτε παλάτια πως θα σου ‘χω μεταξένια
μα μια καρδιά απ’ τους καημούς σου να κρυφτείς.
Κι αν δεν μας έπεσε το πρώτο το λαχείο
και όλο κόντρα μας πηγαίνει η ζωή,
θα ‘ναι η αγάπη μας για μας χρυσωρυχείο
και θα χρυσώνουμε τη φτώχεια μας μ’ αυτή.
Δεν σου υπόσχομαι με κούφιες υποσχέσεις
κοντά μου ρόδινο το αύριο να ζεις,
θα ‘χεις προβλήματα μαζί μου να παλέψεις
κι απ’ τη ζωή χίλιες φορές να πληγωθείς.
Κι αν δεν μας έπεσε το πρώτο το λαχείο
και όλο κόντρα μας πηγαίνει η ζωή,
θα ‘ναι η αγάπη μας για μας χρυσωρυχείο
και θα χρυσώνουμε τη φτώχεια μας μ’ αυτή.