Δες πως οι κύκλοι μας δένουν ζωές
και πως οι χτύποι μετράνε μορφές
που αλλάζουμε εμείς όπως πρώτα.
Δες αγαπιόμαστε πάλι απ’ το χθες
τα φιλιά μας πως παίρνουν φωτιές
τα κορμιά μας πως τρέμουν ακόμα.
Έλα πάλι μες στο πριν μου
μες στο ύστερα, μακριά απ’ το ποτέ μου.
Πιο μαζί κι απ’ το μαζί μου,
έλα πάλι στην ανάσα, στην κραυγή μου.
Δες πως γελάς, πως τελειώνεις, πως κλαις
πόσες αλήθειες τι λόγια μου λες,
πάνω στο πριν στο μετά και στο τώρα.
Δες αγαπιόμαστε πάλι απ’ το χθες
τα φιλιά μας πως παίρνουν φωτιές
τα κορμιά μας πως τρέμουν ακόμα.
Έλα πάλι μες στο πριν μου
μες στο ύστερα, μακριά απ’ το ποτέ μου.
Πιο μαζί κι απ’ το μαζί μου,
έλα πάλι στην ανάσα, στην κραυγή μου.