Που είσαι αφέντη της καρδιάς
και της αυγής μου αηδόνι,
μαράθηκα, πικράθηκα
κι η νύχτα δεν τελειώνει.
Γίνεται ο πόνος θάλασσα
αγόρι μου χαμένο,
η ξενιτιά σε χαίρεται
κι εγώ σε περιμένω.
Εγώ μονάχη κι έρημη
κι εσύ στα ξένα μόνος
σβήνει τ' αστέρι χάνεται
αλλά δε σβήνει ο πόνος.
Γίνεται ο πόνος θάλασσα
αγόρι μου χαμένο,
η ξενιτιά σε χαίρεται
κι εγώ σε περιμένω.