Απ’ των Αγράφων τις κορφές
ως και τον Ψηλορείτη,
πετώ με τ’ ανυπόταχτο
του γερακιού πετρίτη.
Πίνω νερό απ’ ανέγγιχτο
ψηλού βουνού πηγάδι
κι όταν καλά εξαγνιστώ,
θα πέσω να καθρεφτιστώ
στης Στεφανιάδας τα νερά
και θα εφορμήσω πάλι.
Όλυμπο, Γκιώνα, Παρνασσό
σε κλέφτικα λημέρια,
τον ίσκιο μου θα κυνηγώ
κι απ’ του μπεκρή την οπτική,
θέλω να πιω γουλιά κρασί
στης Κτήτης τα νυχτέρια.
Μες στους Δελφούς ρίχνω φτερό
να παίζει το λαγούτο
κι αφού αποσπάσω το χρησμό,
σ’ Ανωγειανό θα πω βοσκό,
στ’ Άγιου Μάμα τη γιορτή,
το μυστικό ετούτο.
'Οποιος μικρός αγκάλιασε
θύσανο συννεφάκι,
κρυφή πληγή θα κουβαλά,
ανυπόταχτο γεράκι.