Η ελπίδα με κοιτάει
μ `αγκαλιάζει σα μωρό
και το χέρι μου τραβάει
όταν λέω πως δεν μπορώ
Η καρδιά μου σπινθηρίζει
στο δωμάτιο όταν μπει
ανοιξιάτικο αεράκι
χρυσαφένια αναλαμπή
Γίνομαι μικρός
στο θαύμα της εμπρός
Γίνομαι θεός
στο θαύμα της εντός
Η ελπίδα μου γκρινιάζει
θέλει χάδι, προσοχή
το μολύβι μου αρπάζει
ζωγραφίζει μιαν ευχή
Θέλει δάκρυ, θέλει αγρύπνια
θέλει καθαρή ψυχή
τι σαν άγριο λουλούδι
πίνει μόνο απ’ τη βροχή
Этот текст прочитали 279 раз.