Για μένα υπάρχεις κι άμα μου φύγεις φως μου,
θα βρω την άκρη και θα σε δω ξανά.
Σαν ψέμα υπάρχεις, βρίσκω το πρόσωπό σου.
Στον νου στη πλάση, στ’ αντικριστά κορμιά.
Να με φιλάς με νόημα για τον χωρισμό
κι εγώ να κάνω πως δεν ξέρω.
Να ζω απ’ το ψέμα σου στο χώμα να συρθώ
μα σαν κατάρα να με διώχνεις.
Μπρος στο ρέμα έπεσα, για να με δεις να πέφτω
και στους βράχους έγνεψα, να μ' αγκαλιάσει η γη.
Η μέρα φεύγει κι εσύ μου φέγγεις φως μου.
Μα πέπλο πέφτει κι αχνοφεγγιάζει η γη.
Σαν ψέμα υπάρχεις, βρίσκω το πρόσωπό σου.
Στον νου στην πλάση, στ’ αντικριστά κορμιά.
Να με φιλάς με νόημα για τον χωρισμό
κι εγώ να κάνω πως δεν ξέρω.
Να ζω απ’ το ψέμα σου στο χώμα να συρθώ
μα σαν κατάρα να με διώχνεις.
Μπρος στο ρέμα έπεσα, για να με δεις να πέφτω
και στους βράχους έγνεψα, να μ' αγκαλιάσει η γη.