Κάτι δεν πάει καλά, κάτι σε τρώγει, σε βαλσαμώνει
δε βρίσκεις γη σου ακάτω κι η πέτρα πάει στο πάτο.
Λύκος είναι κι ο νους, γαλήνη στάσου για συντροφιά σου
πάρε το βάσανό μου, φωνάζω στ’ όνειρό μου.
Φωνάζω εκεί που περπατάει η ψυχή.
Και σαν ηχώ με παίρνω για εχθρό.
Λύπη ατομική, μετά το γλέντι και πριν τη μέθη.
Ποιος σκλήρυνε το κόσμο και σε πονάει τόσο;
Κάτι δε πάει καλά στα σωθικά μου, μες στη καρδιά μου
μην είν’ αυτός ο φόβος, του άγνωστου ο τρόμος.
Βρε ‘γω θα ζω, μόνο γονατιστός.
Σαν με πατούν, θα είμαι ο πιο καλός.
Πάτα κι εσύ να τσακιστώ στη γη.
Να προσκυνώ ό,τι έχεις για Θεό. Να προσκυνώ...