Ξέρω μια κόρη που δε δίνει
τώρα σε άλλον το φιλί
κάποτε δάκρυσε για κάποιον
κι ύστερα, έκλαψε πολύ.
Λένε, την έχουνε μαγέψει
τα ματωμένα του φιλιά
κι έχουν τα χείλη της στερέψει
γιατί την πόνεσε βαθιά.
Ξέρω μια κόρη που δε θέλει
άντρα, να έχει στο πλευρό
μόνη, πλαγιάζει και διαβάζει
τ’ άστρα στον άδειο ουρανό.
Λένε, την έχουνε μαγέψει
τα ματωμένα του φιλιά
κι έχουν τα χείλη της στερέψει
γιατί την πόνεσε βαθιά.
Ξέρω και κάποιον που την θέλει
και τηνε σκέπτεται κρυφά
κάπου την έχει ζωγραφίσει
και την κοιτάει σαν Παναγιά
μα δεν τολμάει να της μιλήσει
"γιατί η αγάπη δεν μιλά."