Πάλι γυρεύω και ζητώ, τι φεύγει και τι μένει,
συντρίμμια και ερείπια τα μάτια μου κοιτούν.
Μα εμένανε η σκέψη μου είναι φυλακισμένη
κι οι πόθοι μου ανέλπιστα λιμάνι να ζητούν
και κάπου να κρυφτούν.
Σιγά σιγά βουλιάζουνε όνειρα και ελπίδες
κι ο φάρος που περίμενα απέμεινε σβηστός.
Δέρνουνε την καρδούλα μου μπόρες και καταιγίδες
την πνίγουνε τα κύματα δεν πέφτει ο καιρός
και χάνετε το φως.
Πάλι ζητάω για να δω και περιμένω ακόμα
μα το καράβι πέρασε κι ετούτη τη βραδιά.
Άλλος ταξίδεψε μακριά κι εγώ σκυφτός στο χώμα
για να μετράει τη χαρά κι εγώ τη συμφορά
στο κρύο στο βοριά.