Την κιθάρα μου κάνω κατάρτι
στο γαλάζιο να ταξιδεύω
σε ποια θάλασσα και σε ποιο χάρτη
την αγάπη μου να την ξοδεύω
Μάτια μου, μάτια μου
μόνο να μου γελάς
Το κραγιόν σου βάφει το χρόνο
και που να βρω τα σκαλοπάτια
δειλινά χρωματίζει τον πόνο
ν’ ανέβω τ’ ουρανού τα παλάτια
Μάτια μου, μάτια μου
μόνο να μου γελάς
Τούτ’ η πόλη μ’ έχει κρατήσει
στ’ όνειρό σου φυλακισμένο
και δεν έχει τρόπο να σβήσει
είμ’ απ’ έξω και περιμένω
Этот текст прочитали 302 раз.