Κοιμήσου, καναρίνι μου,
γλυκά στο καμαρίνι μου,
να βρουν στιχάκια οι ποιητές,
να μπει το φως μες στις σπηλιές.
Τις νύχτες θα νυχοπατώ,
θα σε φυλάω απ’ το κακό,
το χέρι σου θα σου κρατώ,
να μη σε βρει αερικό.
Κι όταν ξυπνήσεις, θα με βρεις
περίπολό σου αποβραδίς,
νυχτερινό σου αρπιστή
και πρωινό σου θαυμαστή.