Χωράφια που χαρίστηκαν
μόνοι μας τα δουλέψαμε
μισθοί που δεν πληρώθηκαν
λάφυρα που σκουριάζουνε
λόγια χωρίς αντίκρυσμα
έργα που με προδώσανε
δαίμονες που κεράστηκαν
κι η δόξα σκόρος που έφαγε
τα ρούχα που παλιώνανε
δρόμοι που μπερδευτήκανε
κουβάρι στη νύχτα γίνανε
και δεν απλώνουνε;
Μάτια που ξεθολώνουνε
σκοπό στα έργα βλέπουνε
σπαθί στο χέρι δώσανε
φωτιά αρπάζει ο ουρανός
σκιά που φεύγει
έμεινα μόνος να `χω εσένα
Этот текст прочитали 287 раз.