Γλυκιά η κάθε μας σιωπή
θα ‘ναι για πάντα δική σου.
Σαν ήλιος την ύστατη στιγμή
θα με πάρεις εσύ μαζί σου και
τόσο λίγο που ποτέ, ποτέ δε φτάνει,
τόσο πολύ που δε θ’ αντέξω.
Θέλω να πάμε στο φεγγάρι
και στα όνειρα σου μέσα θέλω να παίξω.
Τόσο όμορφη τόσο, απλά γι’ αυτό
πάρε με μαζί σου.
Κάπου έρημα όσο εκεί
στην ομορφιά σου, στης αβύσσου.
Θέλω να πιω σε μια στιγμή
όλου του κόσμου την ομορφιά.
Μικρό μας δώσανε όμως ποτήρι
και η ευκαιρία μας μονάχα μια.
Εκείνα τα όνειρα που κάναμε μαζί.
Εκείνα τα όνειρα που κάναμε μαζί.
Τα όνειρα μας που κάναμε μαζί.
Τα όνειρα μας που κάναμε μαζί, μαζί.
Ας αφήσουμε λοιπόν τον ήλιο
να μας πάει μακριά.
Δίχως σκοπό και δίχως σκέψη
πριν την ελπίδα μας κάποιος μας κλέψει.