Που να βρω το φάρμακο μου
τη σωστή τη συνταγή,
να γιατρέψει τη ψυχή μου
απ’ τη ζήλεια μου αυτή.
Σε υπόνοιες με βάζει
η πλανεύτρα σου ομορφιά,
σα σε βλέπω πια να ρίχνεις
σ’ άλλον άντρα τη ματιά.
Δε μπορώ, δε μπορώ.
Και ζηλεύω κι αρρωσταίνω
που ‘σαι όμορφη πολύ
και φοβάμαι μη μου φύγεις
μάτια μου κάποια στιγμή.
Και ζηλεύω κι αρρωσταίνω
που ‘σαι όμορφη πολύ
και τη σκέψη μου παιδεύω
στου μυαλού μου την αχλύ.
Φέρτε μου βοτανολόγους
στη ζηλιάρα μου καρδιά
για να γιατρευτεί κι εκείνη
απ’ της ζήλιας τη φωτιά.
Τελευταία μου ‘χεις βάλει
λήψη παραλογική,
και σαστίζω και τα χάνω
παίρνω ανάποδη στροφή.
Δε μπορώ, δε μπορώ.
Και ζηλεύω κι αρρωσταίνω
που ‘σαι όμορφη πολύ
και φοβάμαι μη μου φύγεις
μάτια μου κάποια στιγμή.
Και ζηλεύω κι αρρωσταίνω
που ‘σαι όμορφη πολύ
και τη σκέψη μου παιδεύω
στου μυαλού μου την αχλύ.