Çukurda değil ayaktayız, sokakta kan var
aklımızda kalan fazla şey yok haklısın, biz hep rahattayız
kış örütüsüyle kaplanınca caddeler, sıcaktayız
donarken onca insan, keyfimizdeyiz hayattayız
yanımda kal dedikçe uzaklaşan bir ömür ve
kimsesizliğiyle baş başa kırık gönül
kim bilir nasıldı gerçek hayatı
Bir evlat kadar yakındı yatağını paylaştığı onlarca martı
sırrı geceye saklayan derinde kim bilir neler var akmayan
bi göz yaşında çağlayan ay ışığında parlayan o sessizlikte patlayan
kim olduğunu açıklayan bir umudu var batmayan
kadere doğru gün sayan
Zor olduğunu düşündükçe bize gelir en zor,
oturup şükrettiğini düşünürsen dize gelir insan
sonunda kaybettiğini düşünüp de isyan edersen
yanında hırsın kalır anca kendine üzülürsen
Uzaktan eser düşman korkutmaz anca gürler
Sonunda kaybedersen üzülme hepsi bir ders
Sırtında varsa fazla yük ne çare yürür gidersin
yanında varsa dostun gelir güneşli günler
Haklılıkla öyle meşgul etmiş insan kendini ki
farklılığını ispat etmek isteyenler her yerde
sakladığımız bir çok şey her neyse
zora girince dökülecekti ağızlardan nerdeyse
her kimse 'karmaşayla çözülsün bırak? diyen ve
benle benim aramda büyük problem var zanneden
zora değince bir tokat yer evet Aykız, Ayben'den,
Bir çok sefer sakinleşti Aykız benim sayemde
Yalan yanlış söylenen bir şarkı gibiyiz unutulan ve
bazen el değince toparlanır önce dağıtılan
yok yere çok göz yaşı var gereksizce akıtılan,
dile gelince zorlayan çok cümleler vardı yutulan
Sorun değil kimi zaman bir dert gelir ve kapı çalar,
kendinle kaldığındaysa sessizliğin günü boğar
hatırana döndüğünde her yerini bir anı sarar
gülüp geçtiğinde gecen biter yeni bi gün doğar
Uzaktan eser düşman korkutmaz anca gürler
Sonunda kaybedersen üzülme hepsi bir ders
Sırtında varsa fazla yük ne çare yürür gidersin
yanında varsa dostun gelir güneşli günler