Günler soluksuz günler
Cansız çırpınan renkler
Aşkın son acıları
Ruhumuza yerleşir
Sözler anlamsız sözler
Köksüz güvdesiz sözler
Sessiz sevmek denince
Aklıma gözler gelir
Bilmem ki aradığım nedir
Nasılsa aşk acıyı bilmektir
Güneş vurmuş camlara
Eski eşyalar durgun
Yıllar çökmüş üstüne
Pek zarif bir koltuğun
Küflü yosunlu sahil
Kumsal martı sesleri
Yalnız insanlar bana
Herkesten yakın gibi
Bilmem ki neden böyle bilmem
Hüzün kaplar içimi birden
Ben duygularımı gönülde yaşarım
Ben hissetmezsem yolumu şaşarım
Hissettikçe daha varım
Ve sevdikçe anlarım seni