Σ’ είδα πάλι εαυτέ μου μες στην κούπα του καφέ μου να ρωτάς
Σ’ είδα κι είχες στον μπερντέ σου τις σκιές από το χθες σου να πονάς
Σ’ είδα πάλι μες στους δρόμους μ’ ένα βλέμμα σ’ άλλους χρόνους, σ’ άλλες θάλασσες
Σ’ είδα σε σοκάκια ξένα να περνάς χωρίς εσένα, πόσο άλλαξες
Αχ ζωή μου τόσο ίδια, φιλντισένια τα στολίδια που μου χάρισες
Αχ ψυχή μου τόσο άλλη, στου τρελού κόσμου τη ζάλη τα χαράμισες
Σ’ είδα πάλι εαυτέ μου μες στην κούπα του καφέ μου να ρωτάς
Σ’ είδα πάλι αχ ζωή μου να κερνάς απ’ την ψυχή μου την καρδιά
Σ’ είδα έρημο και μόνο να κερνάς ποτό το χρόνο να περνά
Σ’ είδα που ’ψαχνες απάγκιο, να φοβάσαι το ναυάγιο πως κουράστηκες
Σ’ είδα κάβο σε λιμάνι που καράβι δεν τον φτάνει, πως ξεχάστηκες