Νάτοι οι νέοι μ’ ένα βάρος στους ώμους.
Νάτοι οι νέοι μα που είχαν χαθεί;
Κτυπήσαμε πόρτες της πιο μαύρης κόλασης,
Στα άκρα σπρωγμένοι, συρθήκαμε εντός.
Σκηνές μας κοιτώντας ξανά από τα παρασκήνια,
οι εαυτοί μας φαινότανε όπως δεν είχαν φανεί.
Πορτραίτα τραυμάτων και αποσύνθεσης,
οι οδύνες που ακόμα δεν έχουν σβηστεί.
Μα που είχαν χαθεί; Που είχαν χαθεί;
Που είχαν χαθεί; Που είχαν χαθεί;
Βαθιά κουρασμένοι, οι καρδιές μας χαμένες για πάντα.
Καταδίωξης φόβοι είναι ακόμα εδώ .
Τελετουργίες μας δείξαν μια πύλη αναζήτησης
που ανοίγει και κλείνει, κατάμουτρα μας κτυπά.
Μα που είχαν χαθεί; Που είχαν χαθεί;
Που είχαν χαθεί; Που είχαν χαθεί;