Σ’ είδα πάλι, όμορφο, χλωμό κεφάλι,
μα περνάς, δεν κοιτάς,
στριφογυρνάς, δεν ξέρεις πού πας,
υπνοβάτης, έρχεσαι σαν υπνοβάτης,
με κινήσεις αργές και ρυθμικές,
μετράς τις στιγμές.
Ηλεκτρική μαριονέτα,
πώς να μην πάθω μαζί σου εγώ,
πώς να μη σ’ ερωτευτώ,
να `ξερες πόσο μοιάζουμε,
μια ρέπλικα είμαι κι εγώ.
Στην Αθήνα, σ’ έβαλαν σε μια βιτρίνα
σου `ριξαν μια βραχνή,
μέσ’ στην σχισμή, τραγούδι να πεις,
σε κοιτούσαν όλοι γύρω και γελούσαν
κι άλλοι, μ’ άγριες φωνές
και με βρισιές, σε κάναν να κλαις.
Ηλεκτρική μαριονέτα,
πώς να μην πάθω μαζί σου εγώ,
πώς να μη σ’ ερωτευτώ,
ηλεκτρική μαριονέτα,
πώς να μην πάθω μαζί σου εγώ,
πώς να μη σ’ ερωτευτώ,
να `ξερες πόσο μοιάζουμε,
μια ρέπλικα είμαι κι εγώ.
Σ’ είδα πάλι, όμορφο, χλωμό κεφάλι,
μα περνάς, δεν κοιτάς,
στριφογυρνάς, δεν ξέρεις πού πας.