Με την πλάτη πάνω στον τοίχο
με το φόβο μην αποτύχω
σ’ ένα ρόλο άχαρο, βουβό
κι εσύ με γερτό το κεφάλι
να γελάς μ’ αυτό μου το χάλι
και να μου τσακίζεις το μυαλό
Βαρέθηκα να παίζω
εκτός έδρας
βαρέθηκα στη μάχη της εξέδρας
να ’ μαι θύμα εγώ
Μου `λεγες γλυκά παραμύθια
μου ’ γινες αρρώστεια, συνήθεια
ξέχασα και λόγια και σκοπό
Μου `πες είμαι αυτό που δε φτάνεις
εσύ ξέρεις μόνο να χάνεις
κι εγώ να σκοτώνω ό,τι αγαπώ
Την κλεισμένη πόρτα ανοίγω
ήρθε η ώρα μου και θα φύγω
η παρτίδα τελείωσε εδώ
κι αν χαθώ σ’ αυτό το ταξίδι
θα `ναι παίζοντας το παιχνίδι
και πληρώνοντας ό,τι αγαπώ