Βρεγμένα φώτα μες στη νύχτα μου με συντροφεύουν
Κι ο δρόμος γίνεται πιο ξένος και μακρύς
Μια ανάσα έρωτα τα λόγια σου που με παιδεύουν
και δεν μπορείς να τ’ αρνηθείς
Να 'ρθεις απόψε θέλει η καρδιά μου
Να 'ρθεις, μες στο σκοτάδι να φανείς.
Βροχή τα παράπονα με πλημμυρίζουν
Μα εσύ φοβάσαι να νοιαστείς
Χαμένες μέρες με τραβάνε και σηκώνουν τείχη
Ο κόσμος γύρω μου σαν κοίταγμα τρελής
Μαζί σου ξέρω πως ποτέ μου δε θα έχω τύχη
Και μένω μόνη σε δίχτυ προσμονής