Μην επιστρέφεις
Σ’ εκείνο τ’ άδικο τα μάτια σου μη στρέφεις
Εκεί που σύχναζε ο θάνατος για χρόνια
Μάτωσα τότε για να βρω το γυρισμό
Σε μαύρο φόντο
Ταξίδι έκανα σε παγωμένο πόντο
Ζωή με κόμπους στα λυμένα σου κορδόνια
Ψέματα σκόρπαγες σ’ αργό βηματισμό
Νύχτες φοβέρες
Το βλέμμα σου μού γκρέμιζε τις μέρες
Με είχες ξεχάσει δεν έμαθες ποτέ σου ν’ αγαπάς
Μόνο στα όνειρα των άλλων τριγυρνάς
Κι ύστερα την πλάτη σου γυρνάς
Τι να πιστέψω;
Την καταδίκη μου εγώ πώς να παλέψω;
Παρατημένους είχες πόθους μου για σένα
Τράβηξα κλήρο και μου έλαχε γκρεμός