Βλέπω τις νύχτες πυρκαγιές από καρδιές που καίγονται
όρκοι γι’ αγάπες που θα ζουν παντοτινά
Ένα ταξίδι ειν’ η ζωή, καρδιά μου
τ’ άγνωστο σ’ άγνωστο κυλάει
και σαν την άμμο η χαρά, καρδιά μου
μέσα απ’ τα δάχτυλα περνά
Τ’ άγνωστο σ’ άγνωστο κυλά
στο πουθενά και χάνεται
δέντρα ξερά που κατεβάζει ο ποταμός
Τα λόγια φτιάχνουν φυλακές με τοίχους από ψέματα
δε φυλακίζουν όμως έτσι τη χαρά
Ένα ταξίδι ειν’ η ζωή, καρδιά μου
τ’ άγνωστο σ’ άγνωστο κυλάει
και σαν την άμμο η χαρά, καρδιά μου
μέσα απ’ τα δάχτυλα περνά
Τα λόγια ανάβουν φωτιές
και οι καρδιές που καίγονται
στάχτες αφήνουνε στο χέρι του καιρού
Ένα ταξίδι ειν’ η ζωή, καρδιά μου
τ’ άγνωστο σ’ άγνωστο κυλάει
το ίδιο ποτάμι δυο φορές, καρδιά μου
κανείς δεν ξαναπερνάει
Σαν τα νερά του ποταμού
όλα κυλούν κι αλλάζουνε
μέχρι η αλμύρα του πελάγου να τα βρει