Κι αν μεθάω τα βραδάκια,
είναι απ’ τα πολλά μεράκια,
βρε που μου πότισες κυρά μου,
το φαρμάκι μεσ’ στη καρδιά μου,
Θέλω πια να ησυχάσεις
και τη γνώμη σου να την αλλάξεις,
γιατί εγώ πια δεν αντέχω,
τέτοια βάσανα που έχω,
Κι αν τη γνώμη μου τη κάνεις,
από `μένανε δε χάνεις,
κι έτσι φίνα θα περνούμε,
μαγικά και οι δυο θα ζούμε,
τον καιρό μας να περνούμε.