Δε με φοβίσαν κύματα
βροντές κι ανεμοβρόχια,
όσο με φόβισες εσύ
καταραμένη φτώχεια.
Στον έρωτα και στη ζωή
όπου και να με νιώσεις
φτώχεια δεν πέρασε στιγμή
χωρίς να με πληγώσεις.
Απ’ τα φτωχά μου όνειρα
ένα σωστό δεν βγαίνει,
όλα τα σκόρπισες εσύ
φτώχεια καταραμένη.
Этот текст прочитали 303 раз.