Απόστολος Ψυχράμης - Στα παιδιά που χρωστάω τη νιότη μου Тексты

Στα παιδιά που χρωστάω τη νιότη μου
στα παιδιά που πηγαίνουν μπροστά
στους μικρούς επιβάτες ταυ χρόνου χρωστάω δυο λέξεις
Να τους πω για το χαμένο ιππότη μου
που τον ψάχνω κι εγώ στα τυφλά
κι εσύ, αστέρι μου, βαστά γερά και κοίτα ν’ αντέξεις.

Στο όνειρο σου αρχίζουν τα θαύματα
περνάνε πρίγκιπες με ωραίες στολές
των αλόγων οπλές και τα πουγκιά που `ναι γεμάτα χρυσάφι
Και άμα τύχει και ξυπνήσεις χαράματα
σε περιμένουνε ζεστές αγκαλιές
της αγάπης φωλιές, μη φοβάσαι, τρομαγμένο μου ελάφι

Α, το σκοτάδι προς τα πού με τραβάει
Α, μέσα απ’ το ψέμα η ζωή προχωράει

Οι πρίγκιπες που το κακό αψηφούν
στις μάχες τους δράκους πάντα νικούν
σαν τα θεριά πολεμούν και τους εχθρούς όλους
τους έχουν ξεκάνει
Κι όταν γυρίζουν στα παλάτια που ζουν
οι στρατιώτες ευλαβικά προσκυνούν
κι οι ποιητές τους υμνούν και τους πλέκουν
της δόξας στεφάνι.

Μεγαλώνεις κι εσύ με το ψέμα
μα όπου να `ναι πλησιάζει ο καιρός
''Ποιος τα λέει όλ’ αυτά `', θα μου πεις και θα ζητήσεις τα ρέστα
Ένα βήμα μπροστά μου είναι ρέμα
και στην πλάτη μου χάσκει ο γκρεμός
έλα, δες από `δώ που κοιτάω κι αν τολμάς ξαναπέσ’ τα.

Στα όνειρα μου αραχνιασμένα φαντάσματα
περνούσαν πρίγκιπες με ωραίες στολές
των αλόγων οπλές και τα πουγκιά που `ταν γεμάτα χρυσάφι
Μα εγώ ξυπνάω εκεί κοντά στα χαράματα
και δε βρίσκω πια ζεστές αγκαλιές
τις φωνές τις παλιές, που με κάβαν γλυκά σαν ξυράφι.

Α, το σκοτάδι ως εδώ δε μου πάει
Α, μέσ’ απ’ τις φλόγες η ζωή προχωράει.

Οι πρίγκιπες μες στη χλιδή τους σιωπούν
τις μάχες από κοντά δε θα δουν
σαν αρουραίοι σκορπούν φοβισμένοι
όταν φτάνουν οι δράκοι.

Οι στρατιώτες πά’ στις ασπίδες γυρνούν
μα τα σπαθιά τους τα ματωμένα μιλούν
και όσοι βγουν ζωντανοί συνεχίζουν
και παλεύουν μονάχοι.

Α, το σκοτάδι η αλήθεια νικάει
Α, μέσ’ απ’ το αίμα η ζωή προχωράει