Πέρασαν μέρες πέρασαν μήνες
κλείσαν οι πόρτες σβήσαν οι μνήμες
κι όλα είναι εντάξει όλα είναι πρίμα
άλλαξα δρόμο άλλαξα βήμα
Όμως τι λέω άλλα πιστεύω
τον εαυτό μου κοροϊδεύω
Κι εγώ που νόμιζα πως είμαι δυνατός
και πως μπορώ τη γη στα χέρια να κρατήσω
Θεέ μου τι πλάνη είμαι ασήμαντος μικρός
δίχως τα μάτια της δε γίνεται να ζήσω
Κι εγώ που νόμιζα πως πέραση η βροχή
και πως ο ήλιος τη ζωή μου έχει φωτίσει
μπαίνω ξανά στη σκοτεινή μου φυλακή
και καρτερώ πως κάποια μέρα θα γυρίσει
να μ’αναστήσει
Γιορτές και γέλια και συγκεντρώσεις
φωνές τραγούδια κι αφιερώσεις
Κι όλα είναι εντάξει έχω ηρεμήσει
κι ό,τι αγαπούσα το ’χω μισήσει