Πήρε και νυχτώνει
και είμαι πάλι μόνη
που βρίσκεσαι δεν ξέρω
για αυτό και υποφέρω.
Που στρώνεις και πλαγιάζεις
και δε με λογαριάζεις.
Που να 'σαι, που να 'σαι
ποιος ξέρει που να τριγυρνάς.
Που να 'σαι, αχ, που να 'σαι
και που ξενοκοιμάσαι.
Δίχως να σου φταίω
με άφησες και κλαίω
με τρώει η αγωνία
και η αμφιβολία.
Σπαράζω και χτυπιέμαι
πικρά αναρωτιέμαι.
Που να 'σαι, που να 'σαι
ποιος ξέρει που να τριγυρνάς.
Που να 'σαι, αχ, που να 'σαι
και που ξενοκοιμάσαι.