Μέσα στον καυτό αέρα της ανατολής
η χαίτη των αλόγων ν’ ανεμίζει,
η έρημος σηκώνει σύννεφο βαρύ
και τ’ απαλό σου φόρεμα το σκίζει.
Κάθε σου κίνηση το αίμα σταματά
μες στα στενά δρομάκια που βαδίζεις,
αχ, θέλω να βλέπω τα πόδια σου γυμνά
στις πέτρες τις καυτές που τις δροσίζεις.
Ααα, Σαχάρα, ααα, Σαχάρα.
Μέσα στον καυτό αέρα της ανατολής
το καραβάνι στο άγνωστο τραβάει,
με τους θνητούς να σκύβουν κατά γης
μοιάζεις θεά πάνω στη γη που δεν πατάει.
Ααα, Σαχάρα, ααα, Σαχάρα.
Ο ήλιος χάνεται στα μαύρα σου μαλλιά
στα δυο σου χείλια που σκορπίζουν μόνο ψέμα,
χρώματα κίτρινα, χρώματα ζεστά
σαν τη Σαχάρα που με καίει σ’ ένα σου βλέμμα.
Ααα, Σαχάρα, ααα, Σαχάρα.
Ααα, Σαχάρα, ααα, Σαχάρα.