Το κορίτσι το δικό μου είναι απ’ τη φτωχολογιά,
μα στον κόσμο δεν υπάρχει άλλη τέτοια ομορφιά.
Αμάν, αμάν, αμάν, αμάν.
( Ρεφραίν )
Ανεβαίνω σκαλοπάτια, ανεβαίνω ανηφοριές,
για να δώ τα δυο της μάτια που μ’ ανάψανε φωτιές.
Αχ, που μ’ ανάψανε φωτιές.
Το κορίτσι το δικό μου, το κοιτάζουνε πολλοί,
μα αυτό δεν έχει μάτια άλλον άντρα για να δει
Αμάν, αμάν, αμάν, αμάν.
( Ρεφραίν )
Ανεβαίνω σκαλοπάτια, ανεβαίνω ανηφοριές ...
Το κορίτσι π’ αγαπάω, είν’ κορίτσι σπιτικό,
απ’ την πόρτα του δε βγαίνει αν δεν πάω να το δω.
Αμάν, αμάν, αμάν, αμάν.
( Ρεφραίν )
Ανεβαίνω σκαλοπάτια, ανεβαίνω ανηφοριές ...