Φύσηξε θαλασσάκι μου, να πάρει το πανάκι μου,
στο νησί με καρτερεί μαυρομάτα λυγερή,
στου λιμανιού την άκρη χύνει για μένα δάκρυ.
Φύσηξε θαλασσάκι μου, να πάω στο νησάκι μου,
στα μάτια π’ αγαπάω πιο γρήγορα να πάω,
για να την αγκαλιάσω και χάδια να χορτάσω.
Πριμάρησε, βαρκούλα μου, να ειδώ και τη μανούλα μου,
γιατί με περιμένει δυο χρόνια η καημένη.
Γιατί με περιμένει δυο χρόνια η καημένη.