Γιατί να’ναι οι δρόμοι της ζωής μας χωριστοί
γιατί το άρωμά σου να’χει πλέον ξεχαστεί
κι εσύ να με σκοτώνεις όσο χίλιες μοναξιές
γιατί...
Γιατί να’χει χαθεί στα ξαφνικά η επαφή
γιατί να μη ραγίζω στων χειλιών σου την αφή
κι εσύ να μου γεμίζεις παγωνιά τις Κυριακές
γιατί...
Με ξέχασες
κανένα δε μου έδωσες δικαίωμα
να ζήσω στ’ουρανού σου το στερέωμα
για μένα ήσουν μόνο μια πληγή
με ξέχασες...
Μα τίποτα δεν άλλαξε που σ’έχασα
στ’ορκίζομαι ποτέ δε σε ξεπέρασα
μα πάντα θα με πνίγει το γιατί
Γιατί να σου ματώνει την καρδιά ο εγωισμός
γιατί να γίνει η σχέση αγεφύρωτος γκρεμός
για μας να’ναι μονόδρομος αυτός ο χωρισμός
γιατί...