Πώς με τρομάζει η μοναξιά μου,
όταν βραδιάζει μου λέει, έλα,
κι όσο τη νιώθω τόσο κοντά μου,
φοβάμαι μην κάνω καμιά τρέλα.
Άκου λοιπόν τώρα μια αλήθεια,
δυο λόγια απλά, χρόνια κρυμμένα,
η μοναξιά είναι συνήθεια,
είναι κι αυτή μόνη μ’ εσένα.
Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνεις,
είναι φορές που σε ζηλεύω,
τη μοναξιά μου εσύ μου παίρνεις,
μόνο κοντά σου δεν κινδυνεύω.
Μη σε τρομάζει η μοναξιά σου,
ψάχνει για φίλο απελπισμένα,
όταν βραδιάσει θα `ρθει κοντά σου,
κι ύστερα πάλι θα `ρθει σε `μένα.
Και να θυμάσαι, μες στη ζωή
υπάρχουν κι άλλοι, κι άλλοι πολλοί,
που σκέφτονται όπως εσύ,
κι αισθάνονται όπως εσύ.
Καλό βράδυ, καλό βράδυ,
υπάρχει φως μες στο σκοτάδι.
Και να θυμάσαι, μες στη ζωή
υπάρχουν κι άλλοι, κι άλλοι πολλοί,
που σκέφτονται όπως εσύ,
κι αισθάνονται όπως εσύ.
Καλό βράδυ, καλό βράδυ,
υπάρχει φως μες στο σκοτάδι.