Δεν περιμένω πολλά από σένα,
τόσα έχεις, τόσα δίνεις,
δε σου μάθαν έκτός απ’ το ψέμα
και το ρήμα πονάω να κλείνεις,
και το ρήμα πονάω να κλείνεις.
Πονάω, πονάς, πονά
από μένα λοιπόν να το μάθεις,
από μένα που είδα πολλά
να το μάθεις προτού να `ναι αργά,
δεν αρκεί στο χαρτί να το γράφεις,
πονάω, πονάς, πονά.
Όλη η ζωή σου μονότονα φεύγει,
ούτε ζέστη, ούτε κρύο,
ό,τι αρχίζεις τ’ αφήνεις στη μέση
προτού να `ρθεις φωνάζεις αντίο,
προτού να `ρθεις φωνάζεις αντίο.
Πονάω, πονάς, πονά
από μένα λοιπόν να το μάθεις,
από μένα που είδα πολλά
να το μάθεις προτού να `ναι αργά,
δεν αρκεί στο χαρτί να το γράφεις,
πονάω, πονάς, πονά.