Κάποια παλιά σου γράμματα
κιτρινισμένα απ’ τον καιρό,
σαν τα τρελά φαντάσματα
στο κουρασμένο μου μυαλό,
τα κοιτούσα κι αναρωτιόμουνα.
Άραγε να με θυμάσαι, άραγε να με θυμάσαι,
άραγε να με θυμάσαι, να με θυμάσαι όπως κι εγώ,
να με θυμάσαι όπως κι εγώ αυτή την ώρα.
Σε μια φωτογραφία σου
μ’ ένα χαμόγελο πικρό
είδα την αγωνία σου
στο τελευταίο σ’ αγαπώ,
την κοιτούσα κι αναρωτιόμουνα.
Άραγε να με θυμάσαι, άραγε να με θυμάσαι,
άραγε να με θυμάσαι, να με θυμάσαι όπως κι εγώ,
να με θυμάσαι όπως κι εγώ αυτή την ώρα.