Η ξενιτιά είναι σκληρή,
είναι πικρή και πλάνα,
ααααχ, χάνει η μάνα το παιδί
και το παιδί τη μάνα,
και το παιδί τη μάνα.
Στα κουρασμένα μου γεράματα,
τώρα στη δύση της ζωής μου,
στα λίγα χρόνια που ακόμα μ’ απομένουνε,
γύρισε πίσω στο σπιτάκι μας παιδί μου,
να σε χαρούμε πια κι εμείς,
οι πικραμένοι σου γονείς.
Η ξενιτιά είναι σκληρή,
είναι πικρή και πλάνα,
ααααχ, χάνει η μάνα το παιδί
και το παιδί τη μάνα,
και το παιδί τη μάνα.
Γύρισε πίσω στο σπιτάκι μας
και μη μ’ αφήνεις μόνο,
σκέψου δυο γέρικα κορμιά πως περιμένουνε,
σκέψου παιδί μου της μανούλας σου τον πόνο,
να σε χαρούμε πια κι εμείς,
οι πικραμένοι σου γονείς.
Η ξενιτιά είναι σκληρή,
είναι πικρή και πλάνα,
ααααχ, χάνει η μάνα το παιδί
και το παιδί τη μάνα,
και το παιδί τη μάνα.