Kto v semi sosnakh pereputal porogi,
Kto lovil luchi v struiakh mutnoj vody,
Kto iskal sledy vetra vo chistom pole,
A kto tianul k sebe pritiazhenie zvezdy.
Ispokon vekov zemlia,
Usmiriala mig,
Ukryvala tishinoj
Krik.
Kazhdomu svoi puti,
Kazhdomu svoj chas.
Smert' rovniaet po sebe
Nas.
Raznye shagi, vybor mesta ne vazhen,
Krest ne po sebe, bez uzdy udila,
Kuzova bez dush, ili dushi bez bashen,
Vot takoj rasklad, takie dela.