Μαύρο βελούδο η νύχτα φοράει
και τη ζωή με τ’ αστέρια μετράει,
βγαίνω στο δρόμο, φεγγάρι από γυαλί
εύκολο θύμα κι επικίνδυνο φιλί.
Ένα ένα τα φώτα στη Ρώμη
ανάβουν μα οι δρόμοι το ξέρουν καλά,
το σκοτάδι δε σβήνει με φως,
είναι νόμος της νύχτας κρυφός
στο σκοτάδι να βλέπεις πολλά.
Μαύρο βελούδο η νύχτα φοράει
και τη ζωή με τ’ αστέρια μετράει,
βγαίνω στο δρόμο, φεγγάρι από γυαλί
εύκολο θύμα κι επικίνδυνο φιλί.
Ένα ένα τα λόγια της μέρας
τα πήρε ο αέρας, τα κρύβει βαθειά,
τα φαντάσματα βγαίνουν ξανά
όμως δε θα το πεις πουθενά,
η αλήθεια πονάει σαν γροθιά.
Κι από την προδοσία, κι από τη μοναξιά
κι απ’ την απελπισία τραβάω μια ρουφηξιά,
να δεις στο πρόσωπό μου του κόσμου τα στραβά
ο έρωτας μανούλα μου, κοστίζει ακριβά.