Η νύχτα ξέρει και φοβάται, μας αγαπάει, μας λυπάται
Μαζί μας πίνει, ξενυχτάει και το πρωί για ύπνο πάει
Η νύχτα θέλει ν’ αγαπιέται και από έρωτα χτυπιέται
Καπνίζει, βρίζει και διαβάζει, κλαίει σαν παιδί κι αναστενάζει
Η νύχτα παίζει και κιθάρα και μένει πάντα από τσιγάρα
Γράφει τραγούδια και ζηλεύει, γυρνάει στους δρόμους κι αλητεύει
Η νύχτα ντύνεται γυναίκα και ξεκινάει κατά τις δέκα
Τους άλλους βάζει να τα σπάνε και τα πληρώνει όσα και να ναι
Η νύχτα κάνει απιστίες και παίρνει μέρος σε ληστείες
Βάζει μια βόμβα στην Κυψέλη κι ύστερα λέει ότι θέλει
Η νύχτα ότι και να γίνει, αναλαμβάνει την ευθύνη
Κι αυτός που ξέρει τι συμβαίνει, ζει με τη νύχτα και σωπαίνει