Ένα δάσος κλάρες
πάνε κι έρχονται στο χωλ,
για το Παλομάρες,
το Βιετνάμ και το Ντε Γκώλ.
Τον αχάριστο, τον κλέφτη,
το χωριάτη, τον αλήτη,
με τη μύτη τη μεγάλη,
που τους έχει μπει στη μύτη.
Να `χα τόσες κλάρες,
θα καθόμουν στο χωριό,
θα `βγαζα λαδάκι,
δε θα μ’ ένοιαζε ο Ντε Γκωλ.