Verse 1:
Canım çıktı huyum çıkmadı hala karamsar
Ama nedenlerim var hiç bir zaman olamadımki mazhar
Pek göstermesem de ruhumda taşınır onca hasar
Yine de gonca açar zor zamanda gülüyorum dıravdan
Ben bıktım desem de hala peşindeyim hayatın
Issızda kaldım lakin fısıltılarla yolumu açtım
Yarım kaldım bazen aklım firardaydı oralı olmadım
Bi soranı olmalı insanın dosta muhtaç kaldık
Senin canın yanar mı kalbin hiç kanar mı
Nedensiz sanarsın ama bu gözler gördüğüyle gamlı
Kibrin zararı kibrin sahibine değil de zaten
Mülayime zararlı karşılaşmak hak mı
Karşı durmak haktır arkadaş yüksekten bakana
Sonunda yalnız kalsak da onurludur yalnız yaşamak
Bir gün gelir dost demekten tiksinirsin gamsız adama
Haksız arama sen haksızsın sesini çıkarmayarak
Nakarat:
Bunu yaz
Bir şairin intiharı gibi
Bunu yaz
Bir babanın istifası gibi
Bunu yaz
Bir delinin itikadı gibi
Bunu yaz
Beni yaz senin isyanın için
Verse 2:
Yıldızın tozundan evrenin bokuna evrilen
İnsanlar hala mutlu ve bundan habersiz
Arkasına sığındığın ne varsa bırak şimdi kenara
Bundan kelli kendini bilmekten ötesi yersiz
Boşuna konuşuyorum biliyorum ki sen yine
Densizlik içindesin ve bir tek kendini seversin
Saygıdeğer sensin kainatta teksin
Tüm geri kalanlar bir sen etmez tek lokmada yersin
Çoğunuz böylesiniz egodan kibirden
Kabarmış sahte yüzleriniz ruhlarınız bitmiş
Yuhlanırım belki dışlanırım belki gerçekleri söylerken
Yine de biliyosun gerçekler serttir
İnan ki ayrı tutmadım kendimi sizden
Aynı hamurdanız nasılsa aynı saçma hisler
Ama bilen bilir kendini zaten bundadır erdem
Umrunda olmayanlara var mıdır merhem
Nakarat:
Bunu yaz
Bir şairin intiharı gibi
Bunu yaz
Bir babanın istifası gibi
Bunu yaz
Bir delinin itikadı gibi
Bunu yaz
Beni yaz senin isyanın için