Αυτό που βλέπεις το κοπάδι τα πουλιά
είναι οι παιδικές μου οι αναμνήσεις.
Κάποτε μου ‘πες θα γυρίσεις
για να με πάρεις αγκαλιά.
Αυτό που βλέπεις το λουλούδι εκεί στο φως
στο φως του δειλινού που τώρα βρέχει.
Είναι ο καημός που λυτρωμό δεν έχει
αβάσταχτος, ατέλειωτος, πικρός.
Αυτό που βλέπεις το κλαρί μες στη βροχή
είναι η καρδιά μου που έχει σπάσει.
Και που ποτέ δεν θα γιορτάσει
γιατί της πήρες τη ψυχή.
Αυτό που βλέπεις το λουλούδι εκεί στο φως
στο φως του δειλινού που τώρα βρέχει.
Είναι ο καημός που λυτρωμό δεν έχει
αβάσταχτος, ατέλειωτος, πικρός.